حریم خصوصی اشخاص دارای حرمت ویژه و محدودیت برای دیگران میباشد. حریم منزل، دفتر کار، نامه نگاری (نامه های اداری و شخصی) ، ایمیل ، پیامک  و تماس های تلفنی ؛از مصداق های حریم خصوصی اشخاص هستند . از مصداق های حفظ و رعایت حقوق شهروندی ، حفظ اسرار و اطلاعات خصوصی اشخاص میباشد که در قانون مدنی و قانون اساسی به این امر مهم پرداخته شده است .

در اصل 22  قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ؛ بطور صریح آمده است که حیثیت ، جان ، مال، حقوق، مسکن و شغل اشخاص از تعرض مصون است ، مگر در مواردیکه قانون مجاز دانسته است مانند اجازه ای که قضات (در قالب دستور قضایی) به منظور کشف جرم جهت شنود مکالمات خصوصی شخاص و یا ورود پنهانی به اماکن شخصی می دهند ؛ همچنین براساس اصل 25 قانون اساسی ، بازرسی و نرساندن نامه ها ، ضبط و فاش کردن مکالمات تلفنی ، افشای مخابرات تلگرافی و تلکس، سانسور، عدم مخابره و نرساندن آنها، استراق سمع و هرگونه تجسس ممنوع وغیر قانونی میباشد مگر به حکم قانون . بنابراین ضبط مکالمات خصوصی خود با دیگران غیرقانونی و ممنوع  میباشد.